Bodrum Mutlu Sonlu Masöz

“Pazarlıkta onlara beni sunarız. Şenle babaannem  güvenli bir bölgelere gider, birbirinize göz kulak olmuş olursunuz ve bıraktıkları vakit  ben de size katılırım. Sonuçta beni sonsuza kadar alıkoyamazlar.” Scarlet elinden geldiğince sıcak bir şekilde gülümsedi ve Wolf’un da aynı şekilde karşılık vermesini bekledi. Wolf ona gülümsemediğinde, Scarlet başparmaklarını  insanın yanaklarına dayadı ve onu öptü. Wolf kızı anında kendine doğru çekmesine rağmen, öpücüğün Bodrum Mutlu Sonlu Masöz uzamasına da izin vermedi. “Seni bırakacaklarının garantisi yok. İşleri sonlanmış olduğinde, seni öldürmeye de karar verebilirler. Babaannenin yaşamı için kendi hayatını feda ediyorsun.”

“Bu, göze almaya hazır olduğum bir risk.” Tren sonucunda tamamen durdu ve yavaşça rayların üstüne indi. Wolf üzgün gözlerle ona baktı. “Biliyorum. Ne yapman gerekiyorsa, onu yapacaksın.” Ellerini Scarlet’ın omuzlarından çekti ve kızın bileğine, teninin altında nabzının attığı noktaya tatlı bir öpücük kondurdu. “Ve ben de öyle.” ve trenden yük boşaltmaya hazır bekleyen androidlerle, havada süzülen yük taşıyıcıları ile doluydu. Scarlet bir başka yük treninin gölgesi altına doğru ilerleyen Wolf’u takip etti. İstasyona inmeden önce, bir androidin yüzünü öteki yana çevirmesini beklediler.

Bodrum Mutlu Sonlu Masöz

Wolf, Scarlet’ın bileğini kavradı ve onu çekiştirerek istasyonda ilerledi, sonra sandıklarla dolu bir yük taşıma aracının arkasına çömeldi. Bir an sonrasında Scarlet, Wolf’la daha birkaç saniye önce terk ettikleri vagona bir androidin girdiğini, sensörünün mavi ışığının kapıdan dışarı süzüldüğünü gördü. “Tren ayrıldığı anda koşmaya hazır ol,” dedi Wolf, omzundaki çantayı düzelterek. Birkaç saniye sonrasında tren rayların üstünde havalandı ve tünelin içine doğru ilerlemeye başladı. Scarlet rayların olduğu yöne doğru atıldı fakat bir yere takılmış kapüşonu onunla aynı fikirde değildi. Boğuk bir sesle Wolf’un kucağına geri düştü.

“Ne…” Wolf bir parmağını dudaklarına götürdü. Scarlet ona dik bir bakış attı ve kapüşonunu çekerek Wolf’un elinden kurtardı ama sonra sesi o da işitti. Yaklaşan bir trenin uğultusu. Tren üçüncü ray hattından geliyordu ve aslabir yavaşlama belirtisi göstermeden, geldiği kadar hızlı bir halde karanlığın içine doğru ilerleyerek gözden kayboldu. Wolf sırıttı. “Şimdi gidebiliriz.” Başka bir trenle karşılaşmadan, istasyonun karşı tarafındaki platforma ulaşmayı başardılar. Onları gören tek birey, el ekranının üstünden merakla ikisini süzen, orta yaşlı bir adamdı. Yüzeye ulaştıklarında Scarlet kendi el ekranını kontrol etti. Sabahın bu saatinde şehir fazlaca durgundu. çevreı dükkân ve ofislerle dolu Lyon Garı’na varmışlardı. Wolf ondan saklamaya çalışmasına rağmen, Scarlet adamın  bir şeylerin kokusunu almaya  çalışmış olduğunı fark etti.